Çok sigara...


Gitmek gibi bir şey yazmak…

Yazamadığın zaman gidemiyor, gidemediğin zaman yazıyorsun.. 

Fütursuzca yazmanın hazının benden alan paradokslar içerisinde bir tramvayda buldum bir anda kendimi. 

Bazen insanın sessiz kalması, sizsizi, hissiz kalması gerekir ya… Ama insan duymaz baen düşünür. 

Güneşsiz gibi.. 

Ama sabır var ki öyle bir şey… başka bir şey… bambaşka bir şey… (Az sigaraya dönüyor…) 

Yazmak güzel…  Yazmak güzel… Kaybetmeyelim bunu… Yazmak güzel… 

Kim bilir kimsin? Kim bilir ne yaşadın da vaktini harsarsın böyle umarsızca…  

Güneşli pazartesiler dilerdim sabahı salı olmasa idi…

--- Bu kısmı antalmasam daha iyi.. "Hayatta yapacak bir şey bulamıyor isen isen azından el çırp" demişim gibi.. maziden… 

Daha fazla yamak istemiyorum şimdilik… Şimdilik...

Çığlıklar duyuyorum içimde umursamıyorum, ne olur daha fazla bağarmayın…
Sessizlik duyuyorum korkuyorum kendi sesimden.. Ne olur susmasam ya.. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder