Gidiyor...

İşte başlıyor… Az önce düğümlendi nefesim boğazımda… Ruhun bedenine sığmaz ya hani.. Kalbin her zamankinden daha büyük gibi gelir  ve  göğsünü yarıp dışarı çıkacakmış gibi çarpar… Gerçekten “ÇARPAR”…

O dipsiz kör kuyunun içinden güneşi görmek için çabalarsın… Zaman geçmiyor gibi olur... Sesler kaybolur, renkler solar, parmaklarını hissedemezsin… Fikrin, hissin, bedenin düğümlenir boğazında…

Kendinle Kalırsın…

Gidiyor… İçimden bir şey kopuyor... Gidiyor…

Bilmek, beklemek yetmiyor… Gidiyor… İçimden bir şeyler kopuyor…

Yarım kalmış gibi... Her zaman ki gibi…

Anlatılamamış, anlaşılamamış… Yarım kalmış gibi…

Gidiyor… İçimden bir şey kopuyor… Gidiyor…

Huzur gidiyor… Kendimi sevmiyorum… Huzuru istiyorum…

Gidiyor…

yine…